خوب دوستان امروز فکر کردم این مطلب رو بذارم خیلی عالیه.

آخه میدونین, فکر کنم حدود 99% مردم فکر میکنند که خوشبخت نیستن ! چرا ؟

به نظرتون مشکل چیه؟ چرا مرغ همسایه رو غاز میبینیم؟!

مقاله ی زیر جالبه,اگه بخونید شاید مرغ شما هم غاز بشه! البته شاید مرغ همسایه همون مرغ بشه نه غاز!

ممکن است این فکر که دیگران در شرایط بهتری از شما قرار دارند، خوش بخت تر و خوش شانس ترند، از نعمت های بیش تری برخوردارند و در زندگی شان هیچ مشکلی ندارند، مدت ها ذهن شما را به خود مشغول کرده باشد. این نوع طرز فکر، سبب می شود که مدام بخواهید خودتان را با دیگران مقایسه کنید اما واقعیت، چیز دیگری ست. اشکال کار در شیوه ی تفکر شماست. فیلتر ذهنی، روشی ست که شما با استفاده از آن، سعی می کنید برخی از اطلاعات را نادیده بگیرید و برخی دیگر را پررنگ کنید. این کار به تحریف اطلاعات منجر می شود و سبب می گردد که نتوانید واقعیت ها را آن گونه که هست، ببینید. برای مقابله با تحریف شناختی، به کارگیری تکنیک های زیر می تواند مفید باشد:

1- تفکر همه یا هیچ را کنار بگذارید:

هیچ چیز سیاه و سفید و مطلقی وجود ندارد؛ همه چیز نسبی ست؛ بنابراین نمی توان انسان ها را صرفاً در دو طبقه ی سیاه و سفید یا بدبخت و خوشبخت جای داد. به یاد داشته باشید که قانون خوشبختی، نسبی ست و هیچ کس صددرصد خوشبخت یا بدبخت نیست. بسیاری از افرادی که شما در ظاهر، آنان را در طبقه ی بدبخت قرارمی دهید، ممکن است واقعاً بدبخت نباشند، بلکه از نعمت هایی در زندگی شان بهره مند باشند که شما از آن ها بی خبرید. از طرفی، بسیاری از افرادی که در ظاهر خیلی خوشبخت به نظر می رسند نیز ممکن است در زندگی شان با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم کنند و دلیلی نمی بینند که درمورد آن با شما یا دیگران حرفی بزنند؛ بنابراین لازم است در دسته بندی انسان ها به جای استفاده از دو طبقه ی سیاه و سفید، افراد را به صورت طیف دسته بندی نمایید.

2- خود را با دیگران مقایسه نکنید:

مقایسه کردن خود با دیگری، غیرمنطقی ست، زیرا شما بی تردید از نظر تاریخچه ی زندگی و موقعیت فعلی با دیگری در یک سطح نیستید؛ بنابراین چنین مقایسه ای، غیرمنصفانه است و شما را به نتایج نادرستی می رساند و به اعتمادبه نفس شما لطمه خواهد زد. به جای این کار، امروز خود را با دیروزتان مقایسه کنید.

3- براساس ظاهر دیگران درباره ی آنان قضاوت نکنید:

قضاوت درباره ی دیگران براساس ظاهر، داوری درستی نیست و نمی توان صرفاً با قضاوت درباره ی ظاهر افراد، به نتایجی راجع به شخصیت و رفتار آنان رسید؛ برای نمونه عده ای ممکن است با دیدن امکانات مادی ظاهری یک فرد به این نتیجه برسند که او خوشبخت است، درحالی که خوشبختی، احساس رضایت درونی ست و ربطی به امکانات بیرونی ندارد. از طرفی، افرادی هم هستند که باوجود مشکلات فراوان، سعی می کنند ظاهر خود را با سیلی سرخ نگه دارند و مایل نیستند که سفره ی دل خود را پیش هرکسی بازکنند و دیگران را در مشکلات خویش سهیم نمایند. افرادی هم هستند که در ظاهر، خود را خیلی خوب و کامل و بدون نقص نشان می دهند اما ممکن است واقعاً این گونه نباشند و در درازمدت متوجه شوید که بسیار خودخواه، دیگرآزار و پرخاشگرند؛ بنابراین برای قضاوت درباره ی افراد نباید عجله کرد، بلکه باید افراد را در موقعیت های مختلف و برای مدت زمان طولانی مورد مشاهده قرار داد تا به جمع بندی درستی درباره ی آنان رسید.

4- با گذشته ی خود رقابت کنید:

برای سنجش پیشرفت خود، نیازی نیست که به دیگران نگاهی بیندازید تا متوجه جایگاه خود شوید، بلکه اگر نگاهی به گذشته ی خود بیندازید و ببینید مسیر زندگی را در این سال ها (به طور نمونه 5سال اخیر) چگونه طی کرده اید، قبلاً کجا بودید و درحال حاضر کجا قرار دارید؛ بدون شک متوجه خواهید شد که آیا از فرصت های زندگی استفاده کردید و رشد کردید یا فرصت ها را ازدست دادید و در جا زدید؟

5- با احساس حسادت نسبت به دیگران مقابله کنید:

اگر نسبت به کسی حسادت می ورزید، از خودتان بپرسید چه چیزی سبب می شود که نتوانم نقاط قوت دیگران را ببینم؟ چه نقطه ضعفی در من هست که مرا از دیدن نقاط قوت و ضعف دیگران بازمی دارد؟ خود را به جای طرف مقابل بگذارید و مسأله را از دیدگاه او ببینید. مطمئناً شما هم از این که مورد حسادت قرار گیرید، خوشحال نمی شوید و این را حق مسلم خود می دانید که از مواهب و نعمت هایی برخوردار باشید؛ بنابراین هرگاه نسبت به کسی احساس حسادت داشتید، به خودتان بگویید او در جایی ست که باید باشد؛ حتماً شایستگی آن را داشته و مطمئناً برای رسیدن به این جایگاه و موقعیت، تلاش زیادی کرده است.

6- به مواهبی که خداوند به شما داده است، فکر کنید:

فکرکردن درباره ی نعمت های خدادادی و مواهبی که زندگی در اختیار شما گذاشته است، می تواند دیدگاه تان را نسبت به خودتان و دیگران تغییر دهد؛ به این ترتیب، احساس خواهید کرد که آن قدر هم که فکر می کنید، در وضع بدی قرار ندارید و فرد نسبتاً خوشبختی هستید. برای تأثیر بیش تر می توانید فهرستی از مواهب زندگی را روی کاغذی بنویسید و همیشه با خودتان به همراه داشته باشید و در مواقع لازم به آن نگاه بیندازید.

منبع : سیمرغ

با خواندن اولین تست و انتخاب گزینه مناسب به سوالی که هر گزینه مشخص کرده بروید و به آن سوال جواب دهید.
مثلا اگر گزینه پ سوال ۱را انتخاب کردیددیگر لزومی ندارد سوال۲و ۳را پاسخ دهید فقط کافی است بهسوال۴ مراجعه کنید.
۱)بیش از همه دوست دارید به کجا سفر کنید:
الف) پکن: رجوع شود به سوال ۲
ب) توکیو : رجوع به سوال ۳
پ) پاریس : رجوع به سوال ۴
۲) آیا تا به حال با دیدن فیلم ترحم انگیزی به گریه افتاده اید؟!
الف) بله : رجوع به سوال ۴
ب) خیر : رجوع به سوال ۳
۳)اگر با نامزدتان قرار داشته باشید و او یک ساعت بعد هم سر قرار نیاید چه کار می کنید؟!
الف) نیم ساعت دیگر صبر می کنید : رجوع به سوال ۴
ب) فوری از محل قرار می روید : رجوع به سوال ۵
پ) آنقدر صبر می کنید تا بیاید : رجوع به سوال ۶
۴) آیا دوست دارید به تنهایی به سینما بروید؟
الف) بله : رجوع به سوال ۵
ب) خیر : رجوع به سوال ۶
۵) اگر در ابتدای آشنایی با نامزدتان او بخواهد دست شما را بگیرد چه واکنشی نشان می دهید؟
الف) از این کار امتناع می کنم : رجوع به سوال ۶
ب) برای مدت کوتاهی دستش را می گیرم: رجوع به سوال ۷
پ) پیشنهادش را قبول می کنم و دستش را می گیرم: رجوع به سوال ۸
۶)آیا شما فرد شوخ طبعی هستید؟
الف) بله : رجوع به سوال ۷
ب) خیر : رجوع به سوال ۸
۷)به نظرتان مدیر توانایی هستید؟
الف) بله : رجوع به سوال ۹
ب) خیر : رجوع به سوال ۱۰
۸) اگر امکان داشت دوباره به دنیا بیایید دوست داشتید چه جنسیتی داشته باشید؟
الف) مرد : رجوع به سوال ۹
ب) زن : رجوع به سوال ۱۰
پ) اهمیتی ندارد : شخصیت نوع ۴
۹)آیا در آن واحد بیش از یک دوست صمیمی دارید؟
الف) بله : شخصیت نوع ۲
ب) خیر : شخصیت نوع ۱
۱۰) آیا به نظرخودتان فرد باهوشی هستید؟
الف) بله : شخصیت نوع ۲
ب) خیر : شخصیت نوع ۳
پاسخ تست:
شخصیت نوع یک؛
به شما تبریک می گوییم:شما برای همسرتان فرد بسیار جذابی هستید.حتی از منظر او شما زیبایی چشم گیری دارید. نه تنها ترکیب ظاهری زیبایی دارید.بلکه شخصیت شوخ طبع و لطیفی دارید.شما فرد فرهیخته ای هستید و می دانید که با همسرتان چگونه کنار بیایید و وقت تان را در اختیارش بگذارید.به این ترتیب است که شما فرد دلخواه او به شمار می روید.
شخصیت نوع دو؛
کاملا" خوب:شما به راحتی همسرتان را جذب می کنید اما خودتان را به این راحتی در دام عشق گرفتار نمی کنید.شوخ طبعی تان او را وادار میکند تا با شما کنار بیاید. او از بودن در کنار شما احساس شادمانی بسیاری دارد.
شخصیت نوع سه؛
بد نیست: شما نمی توانید به خوبی نامزدتان را به خود جذب کنید. اما خصوصیات جالب توجهی دارید که او بتواند با تکیه بر انها با شما کنار بیاید.سعی منید برای مشاهده امور مختلف دیدگاه یگانه ای داشته باشید.شما در چشم دوستانتان فردی کاملا صمیمی هستید.
شخصیت نوع چهار؛
مواظب باشید:شما نمی توانید نامزدتان را به خود جذب کنید چرا که دانش و ارزشهای غریزی انسانی والایی برخوردار نیستید.گاهی مواقع از خودتان بی تفاوتی هایی نشان می دهید به همین دلیل است که مورد پسند همسرتان نیستید

اسیر تکنولوژی شده ایم، اسیر زندگی مدرن! روزهای مان تقریباً شبیه هم شده و چاره ای گویا یافت نمی شود؛ کارهای تکراری، شغل هایی که گاه دوست شان نداریم و واکنش هایی که 90درصد آن ها طبیعی و غیر قابل کنترل هستند. خسته می شویم از این همه کار، از این همه دوندگی و حالا پایان یک روز کاری فرا میرسد. می خواهیم به خانه بازگردیم. کمابیش روز سختی را پشت سر نهاده ایم و با خاطری پریشان، میزمان را جمع وجور می کنیم تا راهی خانه شویم. خانه، جایی که اسم آن، ما را به رؤیاهای آرامش بخش می برد و در آنجا یکی مثل ما منتظر است تا هم دم زندگانی اش بازگردد و با یک فنجان چای داغ، خستگی و ناراحتی را از تن و روح اش دور نماید.

مسیر محل کار تا خانه را با درگیری های هر روزه با ترافیک و بوق زدن های بی مورد برخی و نیز رعایت نکردن قوانین راهنمایی و رانندگی از سوی برخی از شهروندان دیگر، پشت سر می گذاریم و تازه پس از 2ساعت که محیط کار را ترک نموده ایم، به خانه می رسیم؛ به قول معروف: «خسته و کوفته!» هیچ چیز مانند یک فضای آرام و بی سر و صدا، ما را خوشحال و راضی نخواهد نمود و اینک این دو مقوله شاید به نوعی که ما انتظار داریم، مهیا و در دسترس نباشد؛ آن وقت تمام حجم خستگی ها، به هم ریختگی اعصاب و اثرات روانی منفی ناشی از کار و تلاش و حواشی مخصوص به آن در قالب داد و فریاد و دعواهای ناخواسته، آواری می شود بر سر اهل خانه و آرامشی که تا همین چند دقیقه پیش آرزویش را داشتیم.

این ها اگرچه خوش آیند نیست اما به وضوح و به تناوب در زندگی روزمره ی خیلی از ما و یا اطرافیان ما رخ می دهد و گاه ناگزیر باید با آن ها و عواقب آن کنار بیاییم. قصد نصیحت و پنددادنی در بین نیست، تنها می خواهیم با چند کار ساده و بدون دردسر، اندکی از فشارهای موجود را کاهش دهیم.

اگر روزی را که به پایان آن نزدیک می شویم، سخت و خسته کننده پشت سر نهاده ایم، برای رفتن به خانه، آن هم با اعصاب و روانی آزرده، عجله نکنیم؛ تلفن را برداریم و به خانه زنگ بزنیم؛ ضمن پرسیدن حال و احوال و جویاشدنِ اتفاقات روزمره، عنوان کنیم کمی دیرتر به خانه بازمی گردیم، حوصله ی رانندگی نداریم و امروز ترجیح می دهیم با اتوبوس و مترو و تاکسی به خانه بازگردیم و اگر وسیله ی شخصی نداریم، این گونه عنوان شود که قصد پیاده روی و فکرکردن داریم.

شاید اصلاً نیازی نباشد توضیح بدهیم و تنها با گفتن این نکته که نگران نباشید، امروز کمی دیرتر می آیید، مسأله را با عوض نمودن مسیر بازگشت به خانه حل نمایید؛ با انتخاب مسیری که هیچ وقت از آن تردد ننموده اید، انتخاب وسایل نقلیه ی عمومی، قدم زدن در پارک و یا یک پیاده رو بدون توجه به اطرافیان و نشستن روی یک صندلی در پارک نزدیک منزل یا حاشیه ی خیابان، با آرامشی بیش تر به خانه بازگردید.

همین انتخاب مسیری ناشناخته یا جدید و حتی انتخاب مسیری طولانی تر از حد معمول هر روز، می تواند شما را آرام تر به منزل برساند. زندگی، سیستم پیچیده ای دارد اما لذت بردن از آن، به فرمول های عجیب و غریبی نیاز ندارد. با یک تغییر ساده و پیش پاافتاده می توان تغییراتی اساسی و بنیادین در رفتار و برخوردهای روزمره ایجاد نمود. این کار نباید با یک مقدمه چینی گسترده و در قالب کارهایی پیچیده انجام پذیرد؛ باید از کوچک ترین ابتکارات رفتاری، به نفع ساده نمودن تعاملات روزمره بهره جست و این امکان پذیر نیست مگر با استفاده از هوش و ذکاوت ذاتی که در نهاد تمامی انسان ها نهادینه شده است.

@---> دوستان علاقه مند به نویسندگی کلیک کنید <---@

منبع : سیمرغ

 رنگ چشم آبی
د‌ارند‌گان چشم‌های آبی، د‌ارای نگاهی عمیق هستند‌ و شخصیتی حساس د‌ارند‌. این افراد‌ به راحتی فکر و نظر خود‌ را به د‌یگران تحمیل میکنند.     

     

رنگ چشم مشکی
صاحبان چشمان مشکی، انسان‌هایی رویایی هستند‌ که د‌ر فضای شاعرانه‌ای زند‌گی می‌کنند‌ و همچنین بسیار د‌ست و د‌ل باز هستند‌. بسیار سعی می‌کنند‌ با هر چه د‌ارند‌ به د‌یگران کمک کنند‌. این افراد‌ همچنین د‌ارای خلق و خوی اجتماعی و احساسات ظریف هستند‌

رنگ چشم سبز
رنگ چشم سبز، نشان د‌هند‌ه آن است که صاحبان آن، شخصیتی قوی و اراد‌ه‌ای بالا د‌ارند‌. د‌ر تصمیم‌گیری‌ها، خیلی محکم عمل می‌کنند‌ و تا حد‌ی خود‌ رای و مغرور نیز هستند‌. این افراد‌، اعتماد‌ به نفس بالایی د‌ارند‌ و تا آخرین توان خود‌ به د‌یگران کمک می‌کنند.

رنگ چشم قهوه‌ای
چشم قهوه‌ای، سمبل مهربانی و محبت است و هر چه تیره‌تر باشد‌ مهر و محبت صاحبش بیشتر است. چشم قهوه‌ای‌ها، بسیار خونسرد‌ند‌ و هرچه را که می‌خواهند‌ به راحتی تصاحب می‌کنند‌.

 رنگ چشم خاکستری
صاحبان چشم‌های خاکستری، د‌و د‌سته هستند‌. یا از شخصیتی آرام برخورد‌ارند‌ و یا شخصیتی عصبی و انقلابی د‌ارند‌، ولی د‌ر مجموع انسان‌هایی سرسخت و سنگین د‌ل هستند‌.

 رنگ چشم عسلی
با وجود‌ اینکه چشم ‌عسلی‌ها، انسان‌هایی خوش قلب هستند‌ ولی با د‌یگران صریح نیستند‌. این افراد‌ همیشه به د‌نبال د‌وست می‌گرد‌ند‌. چشم عسلی‌ها معمولاً از کود‌کی روی پای خود‌ می‌ایستند‌ و د‌وست ند‌ارند‌ به د‌یگران تکیه کنند‌.

 @---> دوستان علاقه مند به نویسندگی  کلیک کنید<---@

سلام به دوستان نازم...

یه مسئله مهم!

<<<<< نه >>>>>

اصلا بلدی نه بگی ؟؟؟؟

یعنی مثلا بگن بفرمایید معتاد شید,میگید چی؟ میگید چشم اومدم!نه عزیزم بگید <<نه>> اونم محکم.

البته این<نه> فقط تو معتاد شدن نیستا!

جاهای مختلفی باید نه گفت...مقاله زیر رو بخونید و............نتیجه گیری با خودتون!

زمانی که فردی، توانایی گفتن «نه» وعدم پذیرش درخواست های دیگران در خانواده و جامعه را دارا نباشد، به طور یقین قادر به مشخص سازی مرزهای روابط فردی و اجتماعی به صورتی شفاف و صریح نخواهد بود و از اینن منظر دچار ابتلا به مشکلات فراوان و اختلالات روانی خواهد شد.

دکتر حسن هوشمند؛ متخصص اعصاب و روان؛ در خصوص آسیب شناسی بروز پدیده ی اجتماعی ناتوانی رد درخواست های دیگران، گفت: علل زیادی در مشکل و ناتوانی در «نه گفتن» نقش دارد. از جمله ی آن می توان به ترس از دست دادن رابطه با فرد مقابل، احساس مسئولیت در خصوص احساسات دیگران، اعتقاد به اینکه اگر از درخواست دیگران سرباز زده شود، تبلور آدمی بد و خودخواه در نظر دیگران است، و یا شاید این کار را با از خودگذشتگی، ایثار و فداکاری و... که در دوران کودکی به شما آموخته اند، در تناقض می بینید، احساس مهم و با ارزش بودن در مواقعی که درخواستی از شما می شود و تصور اینکه اگر حتی برای یک بار هم درخواست دیگران را رد کنید، آنها دیگر شما را به حساب نمی آورند و ممکن است حتی دیگر از شما چیزی نخواهند، دلسوزی برای طرف مقابل و تصور اینکه اگر نه بگویید، شاید هیچ کس دیگر نخواهد یا نتواند به او کمک کند و در نتیجه ممکن است درگیر مشکلات بزرگی شود، تصور اینکه اگر نه بگویید، طرف مقابل دیگر شما را دوست نخواهد داشت و ... اشاره کرد.

وی تأکید کرد: آن چه در این مقوله حائز اهمیت است این است که آیا دوستی و ادامه ی روابط با کسی که به حق انسانی «نه گفتن» احترام نمی گذارد، شایسته و پسندیده است؟

دکتر هوشمند، متخصص درمان اعصاب و روان، در خصوص چگونگی «نه گفتن» به درخواست هایی که انسان توانایی و یا علاقه و انگیزه به اجابت آن ها ندارد، اظهار داشت: برداشتن سه گام اساسی در این باره ضروری است. نخست اینکه کدام پاسخ در جهت منافع و خواست شماست، دوم اینکه بیان علت تصمیم و خواست شما، کمک شایان ذکری به جلوگیری از ایجاد سؤتفاهم خواهد کرد و سوم اینکه با همدلی و درک احساسات و مشکلات کسی که درخواستی از شما دارد که امکان انجام آن را ندارید، به سهولت پذیرش پاسخ منفی شما کمک شایان توجهی خواهد داشت.

وی در ادامه افزود: بهترین راه برای مواجه با این پدیده ی اجتماعی فراگیر «ناتوانی در رد درخواست دیگران» بیان مستقیم، واضح، صریح و بدون رودربایستی کلمه ی «نه» است، به طوری که باید از عذرخواهی و یا توجیه پرهیز شود تا در صورت تداوم و تکرار برخورد با این مقوله، باعث ایجاد استرس و اضطراب های طولانی در وجود شما نشود، بستر ابتلا به اختلالات روانی را فراهم نیاورد و از بروز بیماری های اعصاب و روان در توالی زمان جلوگیری نماید.

دکتر هوشمند گفتن «نه» و رد درخواست دیگران را از حقوق پایه ای و اولیه ی هر انسانی دانست و خاطرنشان کرد: مسئولیت «نه گفتن» خود را قاطعانه پذیرا باشید و کسی را به خاطر بیان درخواست مقصر ندانید، زیرا شما به خواهش و خواست فردی جواب رد داده اید و خود آن شخص را رد نکرده اید.

وی در خاتمه توجه به این امر را ضروری برشمرد که بعد از «نه گفتن» در انتظار حرکت و مشاهده ی تلاش مخاطب خود برای تغییر رأی و پاسخ «نه» نباشید، حرکات بدنی و غیر کلامی شما باید با سخنتان همگونی و همخوانی داشته باشد تا تأثیر مستقیم نظر و اراده ی شما در مورد مسأله ی مورد بحث و نظر را خدشه دار نسازد.

 

@---> دوستان علاقه مند به نویسندگی کلیک کنید <---@

دکتر سپیده خلیلی در گفتگو با آژانس خبری روز (دی نا) در بر تعریف خوشبختی و افراد خوشبخت گفت: خوشبختی در سلامت روان و داشتن آرامش است، اگر انسان شرایط خوبی داشته باشد اما آرامش نداشته باشد فرد خوشبختی نیست.

وی افزود: خوب است بدانیم که افراد خوشبخت، در واقع خود را عامل خوشبختی و سعادت شان می دانند زیرا خود را محق آن می دانند، چون آنها به خوبی به این امر واقف هستند که انسان هرآنچه را که اراده کند، می تواند به اذن الهی خلق کند. در واقع انسان این موجود الهی و رحمانی قادر است با قدرت فکر و اندیشه اش شرایط زندگی را به گونه ای که خود می خواهد رقم زند، پس بیایید قبل از هرچیز، خود را دریابیم.

این آسیب شناس اجتماعی تصریح کرد: افراد خوشبخت به خوبی قادرند بین تنش و آرامش، بین آنچه که دارند و آنچه که طالب آن هستند و بین امکانات و تمایلات خود تعادل و توازن برقرار کنند. آنها نه تنها به سعادت و خوشبختی می اندیشند بلکه اصول صحیح و اساسی زندگی کردن را به خوبی می دانند و از لحظه لحظه زندگی خود لذت می برند و چون افرادی خوش بین هستند اغلب در زندگی شان شاهد اتفاقات خوب و زیبا می باشند.

وی افزود: آنها در ارزیابی هدف ها و امکاناتشان واقع بین هستند؛ یا از خواسته ها و تمایلات خود به راحتی می گذرند یا با سعی و تلاش مضاعف، به آنها جامه عمل می پوشانند و به خاطر ایمان و اعتقاد معنوی و طرز نگرش شان همواره به وجود و هستی شان معنا و مفهوم والایی می بخشند. این افراد هرگز افرادی لاابالی وخوشگذران یا افرادی منزوی نیستند بلکه در حال حاضر و با شرایط کنونی زندگی می کنند.»

خلیلی در مورد معیارهای خوشبختی گفت: معیار خوشبختی در هر فردی متفاوت است، ممکن است یک بزهکار خوشخبتی خود را موفقیت در یک بزه بداند، یک محقق خوشبختی را در ارائه یک مقاله درست بداند و مادر تربیت درست فرزندانش را خوشبختی تعریف کند، خوشبختی و معیارهای آن حتی در سنین مختلف تغییر می کند.
 
وی درباره احساس خوشبختی کردن افزود: احساس خوشبختی بستگی به توقعات فرد از خودش دارد، ما یک من واقعی و یک من آرمانی داریم، هر قدر که من واقعی به من آرمانی نزدیک شود فرد احساس خوشبختی بیشتری می کند.
 
خلیلی ادامه داد: افرادی هستند که مدام احساس بدبختی می کنند دلیل این امر آن است که آنها از خود و محیط اطرافشان توقع بیشتری دارند و به همین دلیل است که دائما احساس بدبختی می کنند ولی بد بختی واقعی زمانی روی می دهد که هر روز ما از دیروزمان بدتر باشد و زندگی ما تحرک نداشته باشد، این زمان است که می شود فرد را بدبخت نامید.

بالا رفتن سن ازدواج در سال های اخیر به خصوص در مورد دختران یکی از مشکلاتی است که دغدغه بسیاری از دختران را به دنبال داشته است.  در  با خانم شفایی، روانشناس و مشاور خانواده در گفت و گو با آژانس خبری روز (دی نا) دلایل و راهکارهای آن را بررسی کرده  است.

دختران دانشجو نیاز به ازدواج دارند ولی شرایط ازدواج فراهم نیست، خود دختران چگونه می توانند به بهبود این وضعیت کمک کنند؟

در واقع کل سیستم جامعه است که باید به این وضعیت بهبود ببخشد و خانواده ها نیز هستند که به بهبود این وضعیت کمک می کنند و این اتقاق برای همه ی دختران ما در حال رخ دادن است نه تنها دختران دانشجوی ما شامل حال پسرها هم می شود، بنابر این مسئله ای که وجود دارد نه تنها دختر ها تن به ازدواج نمی دهند بلکه پسر ها نیز از این دایره مستثنی نیستند و در کل نرخ ازدواج برای جوانان  پایین آمده است.
 
موضوع در دو حوزه قابل بررسی است، اول مبحث خانواده هاست که مهم ترین آن سختگیری ها و در خواست های نامعقول و بیش از حدی است که جوانان را با آن مواجهه می کنند که تحت عناوین مختلفی است، که یکی از آن ها کلاس گذاشتن است بر فرض مثال کلاس ما به این نوع از سبک ازدواج نمی خورد، کلاس ما به فلان دختر یا پسر نمی خورد و بحث طبقه اجتماعی است که خانواده ها مطرح می کنند و در جایی دیگر با بالا بردن نرخ مهریه برای پسران و جهیزیه آنچنانی برای دختران مشکلاتی را سر راه جوانان قرار می دهند و می بینیم که پسرهای ما این موضوع را مطرح می کنند که حتما دختری که با آن ازدواج می کنیم می بایست که مال واموال هنگفتی داشته باشد و ما را تا آخر عمر حمایت کند تا نیازی به زحمت و چند شیفت کار کردن نداشته باشیم و طبق این روال حرکت کردن امکان ندارد چون همچین دخترانی در جامعه ما بسیار کم است.
 
مسئله دیگر که از سوی خانواده ها مطرح می شود بحث معنویات است که رنگ و شکل خودش را از دست داده و بیشتر خانواده ها خوبی را در چارچوب ماشین، خونه و سهم الارث پدری در نظر می گیرند و این باعث می شود که آمار طلاق و اختلافات خانوادگی رو به بالا باشد.

چه راهکاری را برای جهت دهی درست افکار دختران وجود دارد و ذهن دختران را در چه مسیری باید حرکت کند؟

این طرز تفکر در پسران ما کمتر شکل می گیرد چون آن ها حق انتخاب دارند بنابراین دختران ما می خواهند به کار ببرند که احتمال انتخاب شدن را بالا ببرند و از نمونه کار هایی که انجام می دهند این است که اگر چادری هستند مانتویی می شوند، سبک حجاب های آن ها عوض می شود و استفاده کردن از آرایش های صورت ودر کنار آن داشتن ارتباط با پسر ها و به قول خودشان امل بازی را کنار بگذارند. چون جامعه دیگر آن تیپ را نمی پسندد، بنابراین روش خود را عوض می کنند و آن هایی که نمی توانند این کار را بکنند خودشون را محکوم به فنا می دانند.
 
با این اوصاف راهکارهایی که می توان ارائه کرد این است که ازدواج های سنتی دیگر جواب گو نیست به خاطر این که جوانانی که ارتباطاتشان در جامعه گسترش پیدا کرده دیگر به این نوع ازدواج ها تن نمی دهند و می بینیم که ازدواج های سنتی ما هم که صورت گرفته نیز محکوم به فنا شده است علت آن هم این است که چون خانواده ها آن شخص را انتخاب کرده است احساس علاقه و عشقی در بین آن ها وجود ندارد و ازدواج هایی، که در حال حاضر باب شده است هم نیز آینده خوبی ندارند.
 
برای حل این مشکل خانواده های ما باید خودشان را به روز کنند و این مشکلات ما ایرانیان است که یا دیروز هستیم یا فردا پس بهتر است که تلفیقی باشیم از سنت و امروزی بودن یعنی ما نمی توانیم جوانان رو در خانه نگه داریم تا کسی پیدا شود و آن ها با هم ازدواج کنند ما می توانیم با ارتباط آن ها با محیط های سالمی که آن ها در جامعه می توانند در آن قرار داشته باشند به مهارت ارتباط با جنس مخالف دست پیدا کنند، و مشکل دیگر که وجود دارد این است که مهارت ارتباط با جنس مخالف را بلد نیستند مثلا در دانشگاه سال اول که وارد می شویم می گوییم من موذب هستم و نمی توانم ارتباط برقرار کنم و در سال دوم اینقدر با جنس مخالف راحت هستیم که دیگر به درس گوش نمی دهیم و در هر دو صورت زیاده روی می کنیم و بهتر است که ما این ارتباطات را به شکل سالم در دانشگا ه ها که مرجع قدرت قانونی و اجتماعی هستند آموزش بدهند.

و نیز نگرش منفی که اخیرا مطرح می شود این است که دختران خوب ما بدون همسر می مانند و در مقابل دختر هایی که خوب نیستند و حریم ها را حفظ نمی کنند وآزادی های بیشتری دارند احتمال انتخاب کردن بیشتری دارند اما، آیا دوام این طور زندگی ها هم برای آن ها بیشتر خواهد بود.

دانش آموزان دختر سوالات زیادی درباره ی مسایل جنسی می پرسند، چرا این اتفاق افتاده، آیا این دغدغه ها نتیجه اقتضائات سنی است یا شرایط اجتماعی بیشترین سهم را دارد؟

نیاز به تشکیل خانواده یک نیاز غریزی است. همانطور که در بین حیوانات وجود دارد در انسان ها نیز نیاز به تشکیل خانواده وجود دارد و نیاز به یک ارتباط جنسی صحیح و هم چنین استقلال فکری و منطقی نیز یک غریزه است و این استقلال با استقلالی که خانواده های ما بیان کرده اند فرق دارد.
 
خانواده ها اسقلال را در ازدواج کردن می بینند در صورتی که این کاملا اشتباه است و یکی از دلایل اختلافات و طلاق های ما همین می باشد که ما ازدواج را رسیدن به استقلال و آزادی می دانیم، در واقع این استقلال به این معنی است که آزادانه بتوانیم کسانی را درست تحت حمایت و سرپرستی خود بگیرم نه به معنای این که هر کاری می خواهیم بکنیم و نه هرج و مرج طلبی در واقع وابستگی خود را به ریشه خانوادگی مان فراموش نکنیم و با توجه به این مسئله ارتباط های بعدی را رقم بزنیم.
 
اما در حال حاضر می بینیم که ذهنیت فرزندان ما قطع ارتباط با هر نوع وابستگی است و زیر شاخه تشکیل دادن برای آن ها معنا و مفهومی ندارد و یک هرج و مرج طلبی مطلق رو برای خودشون به وجود آورده اند و با پایه گذاری های نادرستی که خانواده های ما مسبب آن می باشند که مانع برآورده شدن برخی نیازهای غریزی آن ها می شویم.
 
البته من به طور کل مادیت را نفی نمی کنم مادیات جای خود را دارد و معنویات هم جای خود را دارد و نبایست که با ازدواج با کسی که از نظر مادی از ما بالاتر است کمبود های خود را در زندگی برطرف کنیم و جوانان ما با هم کفر خود ازدواج می کنند همان طور که می بینید، سن بلوغ در فرزندان ما پایین آمده در گذشته رنج بلوغ جنسی و فکری از 9 تا 15 سالگی بوده که آن زمان تا آن سن 15 سالگی دختر ها را شوهر می دادند به طور مثال اگر آب می خواستی تا حس آب خواستن به وجود می آمد یک لیوان پر آب رو به دستت می دادند و نیاز بلافاصله برطرف می شد و قبل از اینکه نیاز به وجود بیاد اون ها ازدواج کرده بودند و بنابراین چون سن ازدواج بالا رفته به اقتضای سنی که بالا رفته باعث می شود که آن ها سوال بپرسند و در گذشته مخفیانه تر سوالات پرسیده می شد اما حالا دوستانه تر و راحت تر می پرسند.
 
مورد دیگری که به این جریان کمک می کند شرایط اجتماعی و وجود ماهواره هاست که مواجه شدن با این شرایط باعث می شود که هورمون های جنسی آن ها رشد بیشتری داشته باشند هما نطور که می بینید نسل جدید نسبت به نسل قدیم رشد ظاهری بیشتری داشته اند و باز این جریان به خانواده ها باز می گردد و مورد دیگر هم تلفن های همراه و رایانه ها است که بدون آموزش صحیح در اختیار نوجوانان وجوانان قرار می گیرد و در ادامه این امکانات آن ها  با افراد بزرگتر از خودشان ارتباط برقرار می کنندچون می ترسند که با کوچکتر از خودشون ارتباط برقرار بکنند.
 
غیر از یک قشر خاصی که ازاین وسایل در جهت کار استفاده می کنند، برای خیلی از خانواده ها استفاده درست از آن هنوز جا نیفتاده است. ما امکانات را خیلی سریع می گیریم اما فرهنگ صحیح استفاده از آن رو یاد نمی گیریم و تنها در حد چت کردن و ایمیل زدن به هم دیگر یاد گرفته ایم اما استفاده کاربردی از آن را بلد نیستیم و بسیاری از مشکلات روحی و خودکشی هایی که بوجود آمده ناشی از همین ارتباط هایی است که جوانان ما تیشه به ریشه ی خود می زنند تایک ارتباط خیالی رو بدست بیاورند. حاضرند ارتباط مستحکم خانوادگی را قربانی کنند بنابرین رابطه ای صحیح است که هر زمانی که خواست آن ارتبط قطع بشود طرفین احساس سرخوردگی و بازندگی نداشته باشند.

دکتر لین استراترن (Lane Strathearn) می گوید: لبخند نوزاد لذتی طبیعی برای مادر است. او و همکارانش از دانشکده پزشکی بیلور (Baylor College of Medicine) در ایالت متحده بر روی 28 مادری که برای اولین بار صاحب فرزند شدند و فرزندان آنها بین 5 تا 10 ماهه بودند، تحقیق کردند.

از این مادران خواسته شد در حالیکه توسط دستگاه FMRI یا اسکنر مغزی بررسی می شوند به عکس های نوزاد خود و نوزادان دیگر نگاه کنند. این دستگاه مناطقی از مغز که فعال می شوند را به صورت نقاطی روشن نشان میدهد و جریان خون در مغز را اندازه گیری می کند.

در بعضی از عکس ها کودکان خوشحال بودند و می خندیدند، در بعضی ناراحت و در بعضی دیگر بِِِیِ تفاوت بودند. آنها دریافتند هنگامی که مادران عکس کودک خود را می بینند مناطقی کلیدی در مغز آنها که مربوط به پاداش است در جریان اسکن کردن روشن می شود. مدت زمان این واکنشها بستگی به حالت چهره کودکانشان داشت و هنگام دیدن صورت خندان آنها واکنش شدید تر بود. وقتی که مادران چهره ناراحت یا بی تفاوت کودک خود را می دیدند این تأثیر روی مغز آنها کمتر بود.

محققان همچنین دریافتند که واکنش مغزی مادر هنگام دیدن چهره گریان کودک خود در مقایسه با چهره یک کودک ناشناس تفاوت چندانی ندارد. این محققان ادعا می کنند این یافته های آنان که در مجله پزشکی اطفال به چاپ رسید مفاهیم مهمی در درک پیوند میان مادر و کودک در بر دارد. دکتر استراترن گفت رابطه میان مادر و کودک نقشی حیاتی در رشد کودک دارد. در بعضی موارد به هر دلیلی این رابطه به صورت طبیعی پیش نمی رود. غفلت یا بدرفتاری می تواند اثرات مخربی در رشد کودک داشته باشد.   

او افزود: دانستن این نکته که چگونه هر مادری بطور منحصر به فرد به خنده یا گریه کودک خود پاسخ می دهد می تواند نخستین قدم در درک اساس عصبی دلبستگی میان مادر و کودک باشد.

گزارش بنیاد سلامت روانی انگلستان نشان می‌دهد، احتمال بروز مشکلات عاطفی در مبتلایان به بی‌خوابی چهار برابر سایر افراد است